Evvel Üç kuruşluklar, Şimdi Olmuş Beş Kuruş
Çık Çıka biliyorsan, Düz Dünya Olmuş Yokuş
Bu kadar mi Yalandı, Bu kadar mi Dünya boş
Seçilen Rahat yaşar, Seçenler olmuş Çevduş
Ben Fazla kimselere bulaşmadan Kendimden bahsedeyim Azcık İtiraf olsun Azcık ta Hayata isyan, Düşün ki Çocuksun Tek Rehberin Baba Annen, Okuma Yazma Bilmez, Hoca Ne Yutturduysa Amenna ve Sadekna, Oda Aldığını Torununa Satacak, Aklınca Vatana Millete Hayırlı Evlat Yetiştirdim diye Öğünecek,
Eben Ayşe Baba Annemle Bir Gün Çengnevidin Gölüne Gittik,
-Ehe Oğul bu Göllera Sakin Girmiyasen Bu Göl a bi Seğer düşti Kaç gün soğra Teee Pazarde Çıktı, Ben ona Öyle inanmıştım ki İlk Okulda ki Kitaplar bile Beynimden o düşünceyi Silememişti, Hep Sanırdım ki Nerede bir Su Birikintisi varsa Hepsi birbirine Bağlı, Bu Taaki Kitap okumaya Başladığım zamana kadar sürdü,
Sonradan Anladım Denizlerin Göllerin Başka, başka olduğunu,
Bizler Karadenizliler Hele de Hemşinliler Gurbet Çocuğuyuz, Kimimiz Açar Gider Sığır Geliriz,
Kimimiz de Bi Küçilik Tosun olmaya Özeniriz,
Giderken Seviniriz Çünkü Gidip Geri Geleni Takım elbiseli Görüp imrenirdik,
Nereden Bile bilirdik ki, Köyden gittiği elbiseyle Yıllar yılı Çalışmış ve Köye Gelirken Bir Takım Elbise alınmış,
Sigortası Yapılmamış İzin ve Uyku Yüzü Görmemiş,
Olsa ki Belediye Otobüsüne binse, Bir Yanından Anason, Bir yanından Amonyak Kokmuş, Anasının Dokuduğu Yırtık Çorap haala Ayağında, Mübarek Mezbahane gibi Kokmakta, Yüreğinde ki Sevgiyi Görmeyip ondan kaçanlar, En mutlu günlerinde onun yaptığı Pasataları Luplediklerini bilmiyorlar
İşte o Bizim yöreden Giden Küçilik Uşaklar Üzüm üzüme Baka baka kararır misali, Bir Dükkan açar Ve o da Köyünden Getirdiği Gençlere Sigorta yapmaz, Ama Göçte Hoduçte Vartevorda Hava Atmaktan da geri kalmaz,
Eyyy Hemşinliler Patır Patır Döküldünüz Farkındamisiz, Şimdi Sizlerin yerini, O Bahçe Kazan Ağaç budayan Lazların Çocukları Aldı, Kumardan ve Pavyondan Geri Gelmeyen fırın Patronların yerini de İspirli Hevekli aldi, Aha Esas mesele Köyler Yaylalar, ne oldu da Herkes bir birine düştü, Sen Şehirde Keyif çatarken Köyde ki Abin Yada Kardeşin, Ve ya Amca oğlun Mısır ekmeğiyle Aç susuz, Bahçe kazdı Çayırlık biçip Orman olmaktan korudu, Şimdi gelmiş Dede toprağı diyorsun, Peki Sen orada Aldığın Daireye onu 0rtak ediyor müsün,
Bakın Şimdi bana Bir çoğunuz kızacaksınız Bir Çoğunuzda helal be Yorgun bir diyemedik ağzına sağlık diyeceksiniz Umrum da değil kim ne der desin ben bildiğimi söyledim,
Gelelim bana Dedim ya Kendimden bahsedeceğim diye, Ömrümü o kadar boş o kadar yavan geçirdim ki, Güya Herkes beni sevdi, Oysa ben sevilecek birimiyim ben bile bilmiyorum, Diş arıda Sosyal Demokrat Evinde Despot biri Ve dişe Karşı iyi Evin de Kral, İşte Tipik bir Karadenizli,
Yöre mi Yerimi Çevremi Çok sevdim ama hiçbir zaman Hak ettiğim yerde olamadım, Gözümü Budaktan sakınmadım Kendim için hiçbir şey istemedim, Doğru bildiğimi dedim, Ama ne acıdır ki hep kazık yedim,
Ah be Çamlıhemşin Ben siz de döneceksin, Gidenler sız donduğun gibi,
Onun için dostlarım beni kimse kınamasın, Bir yanım Yatak Bir yanım Tekerlekli Sandalye, Tam 30 Yıl oldu Düşüncelerim ile Cebelleşiyorum, Bir gün bu Sayfa elbette susacak, İşte o zaman arkamdan bilip bilmeden hiç kimse konuşmasın, Ben sizleri hep sevdim Mutluluk hep yanı başınızda olsun…
Yorgun. Yaşar ÇELİK