A-DEMOKRATİK TUTUM:
a. Çocuklarına küçük demeyerek daima saygı gösterirler,
b. Onların girişimlerini ve bağımsız davranışlarını desteklerler, özendirirler.
c. Çocuklarının her konuda uygulamasını yapmasalar bile görüşlerini açıklamalarına izin verirler,
d. Ailede kurallar birlikte konulur, açık ve belirgindir.
e. Eleştiriler açık, net ve yapıcıdır.
B-İLGİSİZ TUTUM:
a. Çocuklar başıboştur,
b. Disiplin yoktur,
c. Çocuğun doğru ya da yanlış tutumlarına kayıtsızlık vardır,
d. Çocuklar a soysaldır.
C-OTORİTER TUTUM:
a. Çocuklar hiçbir konuda karar veremezler,
b. Büyüklerin düşünce ve talimatlarına kayıtsız uyulur,
c. Çocuklar dıştan denetimli bireyler olarak yetişirler,
d. Girişimcilik, özerk ve bağımsız düşünemezler.
D-TUTARSIZ TUTUM:
a. Olumlu ya da olumsuz tutumlarla ilgili en ufak bir fikirleri yoktur,
b. Herhangi bir konuda karar vermekten zorlanırlar,
c. Çocuklar ana-babalarını ciddiye almazlar.
E-AŞIRI KORUYUCU TUTUM:
a. Çocuklar bağımlı bir kişilik olarak gelişirler,
b. Kendilerine güvenemezler,
c. Her konuda yetersiz olurlar.
Sanatın kaynağı oyundur. Çocuğun dünyası da oyunla başlar, oyunla biter. Oyun çocuğun deneme ortamıdır. Oyun çocuğun özgürlüğüdür. Geleceğine dair ipuçları oyunda saklıdır. Karakter ve yeteneğine dair işaretler oyunda ortaya çıkar. Çocuğu herhangi bir konuda değerlendirebilmek için özgür severek oynadığı oyununda gözlemlemek gerek.
Ne verirseniz onu alırsınız. Saygıyı bekleyen saygıyı, sevgiyi bekleyen sevgiyi verebilmelidir. Çocuğunun karşısına çıkan baba, öğrencisinin karşısına çıkan öğretmen bilgili, donanımlı olmalı; çocuğa güven verebilmelidir. Kendisini değerli hissetmesini sağlamalıdır. Eğer böyle yaparsa çocuk sadece ailede, okulda değil sosyal hayatta da başarılı olur.
Öğrenemeyen çocuk yoktur. Sadece tempolar farklıdır.
Çok bilgilendirici,katkı sunucu bir yazı... teşekkürler...