Çocuklar Hakkında;
Kişinin, kişiliğinin anayurdu çocukluğudur.
Çocuklar ırk ve din bilmezler, insanı ayrımları yoktur. Ölçüleri sadece sevgidir. Nefreti büyüklerden öğrenirler.
Onun için çocuğun biri;” bir gün çok zengin olursam,’ çocukluk’ satın alacağım. Büyüklük sizde kalsın” diyerek serzenişte bulunmuş.
“Çocuklarımıza bir şey öğretmeyin, onların düşünmelerini sağlayın. Çünkü onlar düşünmeye başlarsa zaten kendi çabalarıyla öğrenirler. Ve bir çaba sonucu öğrenilen bilgi, en kalıcı bilgi olur. Asla silinmez”. Sokrates )
“ Çocuk yetiştirmek bir ekip işidir. Bir çocuğun anneye, babaya, halaya, teyzeye, dedeye, nineye, komşuya, mahalleye ihtiyacı vardır. Ekip ne kadar birbirleriyle uyumlu ise çocuk yetiştirmek o kadar kolay olacaktır. “(D.Cüceloğlu)
“ Bir çocuğu terbiye ederken ilk düşüncem, onun namuslu bir adam olmasıdır. Bunun içinde önce iyi bir yürek, sonra zeki bir kafa gerekir.”(Diderot)
“ Bir nazlı kuşa benzer çocuk dediğin. Ev ister, ekmek ister, öpülmek ister, okşanmak ister.
“(Cahit Kulebi)
Çocukları yetiştirirken bu yanlış uygulamaları da yaptık.
Ne yaptık;
- Çocukların istedikleri her şeyi alarak sevinçlerini,
- Üzülmelerine hiç fırsat vermeyerek empati duygularını,
- Sıkılmalarına izin vermeyerek hayal güçlerini,
- Her sendelediklerinde hemen kol-kanat gererek problem çözme becerilerini,
- Her işi onların adına kendimiz yapmaya çalışarak öz güvenlerini,
- Onların yanında sürekli okulu, öğretmeni çekiştirerek öğretmene olan saygılarını,
- Ellerine tablet, akıllı telefon vererek akran iletişimini,
- Çocuğu bakıcıya teslim ederek annelik rolünü,
- Onları okuldan kulübe, kulüpten etüde, etütten özel derse koşturarak aile hayatını,
- Onun her anını sosyal medyada paylaşarak mahremiyet duygusunu yok ettik.
Ne Yapmalıyız?
Çocuklarımız çocukluğunu yaşamayı ihmal etmemeli. Çok oyun oynamalı, müzik dinlemeli, güzel kitaplar okumalı. Onları yetiştirirken başrolümüz sevgi olmalı. Vefalı olmalarını, empati kurabilmelerini, doğa dostu olmalarını, gönüllerince yaşayabilmeleri sağlanmalı. Ana ve babalar kendi egolarının tatmini için çocukları araç olarak kullanmamalıdır.
Çocuklarımıza yapacağımız tek önemli şey onlara iyi bir eğitim sunmaktır. Ahlaki değerlere sahip bir birey olmalarını sağlamak; doğruyu, yanlışı öğretmek ve hayatın gerçekleri ile tanıştırmak. Onlar bize verilen bir emanettir. Bir gün yuvadan uçacak ve belki de hayatlarımızdan çıkacaktır. Onları yaşam amacı görmek ve onlardan çok beklenti içinde olmak büyük bir yanılgıdır.
Çocuklarımızın ilk altı yılı çok önemlidir. Bu nedenle aileler bu döneme çok dikkat etmeleri gerekir. Zira kişinin oluşumu bu dönemde olur.
Tatili nasıl geçirmeli?
Pandemi süreci boyunca eğitimlerini aksatan çocuklar şimdi tatillerini yapamamaktadır. Aileler çocuklarını baştan savmak, onları bir şeylerle meşgul etmek, dadı ve bakıcıya vermemek uğruna yaz kurslarına veriyor. Bir öğretim yılı boyunca yorulan beyinleri hiç dinlendirememekte, gönüllerince oyun oynayamamakta, gezip, tozma ve koşamamaktadırlar. Oyunla doymayan çocuğun eğitimsel, fiziksel ve psikolojik gelişimlerinde aksamalar olur. İleriki yıllarda sorun haline gelir.
“MEB’in açığı –Yaz Okulu- eğitimini çocuklara önermiyorum. Tatil yapamayan, koşup oynayamayan, dinlenemeyen, yazın okula giden çocuğun gelecek yılı tehlikeye girer. Öğrenme ihtiyacı duymayan, içsel açıdan motive olmayan bir çocuğa kurs, ders anlamsız gelir. Çocuklar kitap okusun.” (N.Cemaloğlu)
Çocuk bu çocuk… Yaşaması gerek. Oynaması, gülmesi gerek..!